افسوس، که اين عمرِ به افسوس گذشته
چون شبروي، از سايه ي کابوس گذشته

دزدانه در اين تيره سرا، از نظر خلق
با شعله ي بي رنگ، چو فانوس گذشته

اي صبح سعادت، به من اين شام سيه فام
همراه يکي کوکب منحوس گذشته

واعظ چه کشي عربده، کاين زندگي تلخ
از من به تعب، وز تو، به سالوس گذشته

مرغان سبکبال چمن را خبري نيست!
ز آن عمر، که بر طوطي محبوس گذشته

من آپم